DE NIEUWE AARDE IN MIJ ZELF

Afgelopen nacht was zij daar

Ze staat levensecht naast me
Een meisje van een jaar of twee
Blonde krullen
Een vreugdevol koppie
Heldere stralende ogen
Een kleurrijk jurkje
Witte sandaaltjes
Ze straalt belofte uit

Met haar kleine handen reikt ze naar me uit
“Kijk, hier ben ik! Zie je mij?”
Een korte aarzeling van mijn kant
En daarna erkenning
Diepe ontroering

Zij is het kind dat ik ooit was
Het lichtkind dat ik meende kwijt te zijn
Het lichtkind wat ik eigenlijk ben
Ze is niet weg
Nooit weg geweest
Echter ze zat onder de zwaarte van mijn volwassenheid
In een wereld die echte liefde niet meer kon of durfde te herkennen
Een wereld die angst kende voor zuivere integriteit

Die nacht ben ik opnieuw geboren
Een vroege prachtige lente bode
Een vlinder die haar vleugels ontvouwt uit de cocon en ze rustig laat drogen
En ze vervolgens in een oefening laat wapperen
Haar voelsprieten verwachtingsvol test
Op krachten komt en uitvliegt onbekende verten in, het LEVEN!
Een totale metamorfose

Dit stralend kind krijgt nieuw bestaansrecht
Die ruimte waarin het in overgave haar hart opnieuw aan het leven wil geven
Aan de mensen, de dieren, de planten, het water, de lucht, de aarde, de zon, de kristallen.
En het leven terug mag ontvangen
Het kan immers weer verstaan worden nu?
Dat leren we nu toch?
Door alle verdrukking heen?

Alles wat bevroren was smelt en stroomt weg
Het is lente in mij
Het oude en het nieuwe “zelf” komt samen in een levensdans
Ik bedank mijn oude zelf
Door haar ben ik geworden die ik moest zijn

Echter nu komt daarin de vreugde volledig terug
Het lichtkind in mij krijgt weer de ruimte
In speelse, vreugdevolle, onbevangen overgave
Zonder na te denken
De geboorte van het innerlijke lichtkind in mij!
Het dankbare loslaten van mijn oude volwassen zelf

Ik ben geboren in de nieuwe aarde in mezelf
Jolanda van Dalen

15 februari 2022