Kunstgras … … .

Ik bemest de tuin met bio korrels vandaag.

De buurman is zijn kunstgras aan het stofzuigen.

Er is een innerlijk glimlach in mij.

Het is zo dubbel aan de ene kant.

En aan de andere kant helemaal niet wanneer ik deze gedachte loslaat.

We zijn beiden lekker in de zon aan het werk in onze tuin.

We maken een praatje en hebben het goed samen.

We maken grappen en we lachen.

Dat kunnen we samen zo goed.

De buren wilden een onkruidvrije tuin zonder zorgen.

Echter het levende gras weet altijd een gaatje te vinden

En komt toch gewoon kiekeboe spelen.

Kiekeboe aan de randen van het kunstgras.

Het leven is niet uit te bannen of te verstikken.

Ik strooi mijn mest korrels uit met de intentie voor een vruchtbare bodem.

Met veel wormen.

Mogelijk komen daar weer meer mollen op af.

Maar dat is meer dan goed.

Die zijn welkom!

En ik voel dankbaarheid.

Waarom?

Dat ik besta in dit tijdsgewricht.

En dat ik geen oordeel heb op het kunstgras van de buren.

Dat is hun realiteit en zij zijn er blij mee.

Het leven blijft hoe dan ook een weg zoeken naar bevrijding.

Dit is werkelijk een heerlijke dag.

We bouwen aan een nieuwe  aarde.

Ieder op zijn of haar eigen manier.

En ik zaai wat extra bloemen voor de bijen en de vlinders … … .

5 maart 2022

Jolanda