DE DEVA VAN DE OOSTINDISCHE KERS.

Het is een uur of tien in de avond.

Ik drink een kopje thee in mijn luie stoel

Ik hoor zacht geknisper in een van de  zaaipotten die naast mijn stoel staan.

Er is activiteit in de pot.

Ik verbind me met de zaadjes.

Een in het bijzonder voel ik … … .

Spontaan verschijnt de Deva van de Oostindische kers.

Het plantenwezen wat de zaadjes begeleidt.

Een vrij lange, tengere, zeer ijle, transparante verschijning.

Zacht violet van kleur.

Ik ben heel blij verrast.

Er is dit keer geen kritische volwassene die de zaak in twijfel trekt.

Dit bestaat op dit moment in mijn realiteit.

Dit is  zo mooi!

Een trilling van diepe vreugde golft door mijn lichaam.

De Deva heeft een boodschap:

“Jij hebt ook een nieuw zaadje gezaaid afgelopen dagen.

En je moest het openbreken en ik heb je onzekerheid gezien.

Maar je hebt het gedaan.

En nu sta je weer met je kopje naar de zon gericht.

En is de vreugde weer voelbaar.

Je ging dwars door de schaduw heen.

Precies zo gaat dit zaadje op dit moment openbreken.

Dit kleine zaadje van de Oostindische kers en jij leefden in  een eenheidsmoment.

Een volledig samengaan in dit eeuwige NU-MOMENT”.

En ja, vanmorgen kwam de eerste Oostindische kers boven de grond.

Pril en dapper.

Welkom prachtig zaadje en ik zeg het ook tegen mezelf!

Keer op keer zaaien, openbreken en kiezen voor nieuwe leven.

Ik ben dankbaar!

Een nieuwe lente, een nieuw geluid. Gisteravond dus heel letterlijk met het geknisper van een zaadje!

21-3-2022

Jolanda

Update: ik begrijp nu dat deze deva een ander zelf is van mij. De schoonheid van het leven speelt zich vlak onder onze neus af!